Een dikke 3 jaar geleden ben ik eens in een depressie geschoten. Opeens was alles te veel, ik hoefde niet meer en ik wilde niet meer. Ik realiseerde mij dat toen ik langs een vrachtwagen reed, zo’n convoi exceptionnel met betonpalen, en dacht ik hoef maar alleen de auto ertussen te zetten en het is gedaan. Gelukkig besefte ik nog dat ik dat de vrachtwagenchauffeur niet aan kon doen. Dat is waarschijnlijk ook een man met vrouw en kinderen zoals mijn broer.
En opeens woon je in Rotterdam zuid. Niet dat ik dat perse wilde, nee dat niet maar het is er toch van gekomen. Wat is er gebeurd dan? Nou een klein jaar geleden zaten wij, mijn vriendin en ik, op de bank en kregen het idee om te gaan samenwonen. Wij hadden in het verleden er al een keer mee geoefend dus dit moest goed komen. En wij hadden er zin in en met het volle vertrouwen, gingen er vol in. Maar er was toch nog een kleine issue dat wij een beetje onderschat hebben.
Je kent ze wel de mensen die gekozen hebben om hun leven wat uitdagender te maken dan dat het al is en besluiten compleet veganistisch door het leven heen te gaan. Zelf ken ik er ook een paar en neem af en toe een kijkje in hun leven.